Op zaterdag 7 oktober gingen we met een grote groep geïnteresseerden naar de Eempolder.

Ger jan en Gert gaven een inleiding over het werk van het Collectief Eemland voor het natuurlijk beheer van het gebied door een goede samenwerking tussen boeren en natuurbeschermers. En we vertelden wat over de geologische geschiedenis van het droogdal na de ijstijd en de menselijke inspanningen vanaf de middeleeuwen om het gebied te bewerken ondanks de voortdurende bedreiging van de Zuiderzee. Die moest door een miniscule dijk tegengehouden worden. Dat lukte niet altijd. En daarvan getuigen nog de poelen ( de Waaien) achter de dijk.

Het was prachtig weer, wel met redelijk veel wind, en we fietsten naar de zomerdijk van de Eem. Ondanks het mooie weer bleken er in de polder uitgerekend vandaag niet veel vogels te zitten. Zelfs de hazen hadden het hazenpad gekozen. (Je zag ook duidelijk de hazenpaden dwars over weides en sloten.)

Als excursieleider word ik dan altijd een beetje zenuwachtig, Want vogelaars zijn niet uit hun bed gekomen om alleen een rondje te fietsen door de polder zónder vogels. Alleen hier en daar zag je in de verte zo’n witte schuine streep waar een Grote Zilverreiger stond, een vogel die in aantal de Blauwe reiger langzamerhand overklast.

Maar ik wist het wel, als er in de polder even niks te zien is dan zullen we wel genoeg vogels op de randmeren zien. En dat was natuurlijk ook weer zo. Twee weken geleden waren het voornamelijk jonge Kuifeenden, en nu waren er vooral veel Meerkoeten, Krakeenden, een paar Brilduikers, een aantal Smienten in overgangskleed, veel Futen met grote puberjongen en… waanzinnig veel Knobbelzwanen. Echt honderden! Een prachtig gezicht, Zwanen tot aan de horizon. Het Zwanenmeer in de polder. En ook nog traditiegetrouw voor die plek: éen Zwarte Zwaan met z’n rode snavel.

En ik had natuurlijk met enige bravoure iedereen Zeearenden beloofd; als je je telescoop op het eiland de Dode Hond richt en je weet ongeveer waar de enorme vogels zitten dan vind je ze meestal wel. En ja hoor: er zaten er twee in een dooie boom, en even later gingen ze ook vliegen. Je zag duidelijk de gigantische spanwijdte en hun witte staart. Ook kon je goed de lange nek met de vervaarlijke snavel zien. Helaas kwamen ze niet onze kant op maar vlogen ze de flevopolder in.

Teruglopend naar de fietsen zagen we twee Raven, waarvan er een aan een dood schaap zat te pulken. Dat schaap zal wel een blauwtong slachtoffer zijn?

Daarna fietsten we door de polder richting de sluis om onze meegenomen thee en broodjes te gaan nuttigen en langzaamaan zagen we gelukkig weer genoeg andere vogels. Een aantal groepen Kievieten, (helaas geen Goudplevieren) en Spreeuwen, Holenduiven en Houtduiven, Kokmeeuwen, Stormmeeuwen en één eenzame Kleine Mantelmeeuw. Een Tapuit vrouw liet zich goed bewonderen op een hekje, een paar Witte Kwikken, Kneutjes. Toch ook wel redelijk veel Grauwe ganzen en ook die enorme en lawaaierige Canadese ganzen waren er natuurlijk. Hier en daar een paar Slobeenden, Smieten, Krak- en Wilde eenden.

Er waren veel Torenvalken in de lucht, een aantal Buizerds op molshopen gezeten en vliegend, en een Blauwe Kiekendief vrouw met witte stuit joeg laag over de plas-dras percelen. Dat bracht het aantal roofvogelsoorten op 4. Ik hoopte nog op de Eemnesser Slechtvalk, maar nee, die kwam niet.

Vlak voordat we op de Wakkerendijk aankwamen zagen we tussen een grote groep Nijlganzen (met jongen… altijd met jongen…) een Casarca. Die zie ik wel vaker daar in de randmeren maar deze bijzonder gekleurde eend? of gans? maakte ons tochtje af.

Het echte seizoen van de wintergasten moet nog komen maar met deze dag namen we een voorschotje daarop.

 

Koos Koopmans