"Het is een feest van de herkenning: 11 nog steeds actieve deelnemers die elkaar weer ontmoetten, een lokatie die prettige herinnering opriep en de natuur die de omgeving zo kenmerkt. Het weer werkte heerlijk mee en die eerste wandeling door het in beginnende herfstkleuren versierde bos maakte de benen van een autoreis van zo’n 200 km weer los." Men herkent direct de stijl van André Kerkhof, die hier verslag doet van de senioren-excursie naar de Hohe Mark in oktober 2009.

Woensdag 21 oktober 2009

Veel vogels werden gehoord in het bos, maar determinatie van die geluiden is iets anders. Voor sommige deelnemers zijn de hoge tonen een probleem, voor andere deelnemers zijn de contactgeluiden te zwak en voor enkele deelnemers zijn contactgeluiden altijd een probleem.

Ook paddenstoelen werden bewonderd, zoals de bijzondere waarneming van de kopergroenzwam en de gerokte of gewimperde aardster. Ontspannend was een boottocht over de Halterner Stausee, een groot meer omzoomd met hoogopgaande begroeiing. Veel watervogels gingen schuil naast en onder de oeverbegroeiing. De gehele dag werden ongeveer 22 vogelsoorten gespot: niet veel, maar gezien het gevorderde seizoen te verwachten. De dag werd afgesloten met een heerlijk dinertje en een ontspannen samenzijn. Morgen wordt weer een mooie dag.

Donderdag 22 oktober 2009

Een gebiedje met open land, water, begroeiing, gewoon leuk. Wegwerkers vroegen ons of we jagers waren. Wat een verbazing: vogelaars? En toen werd het droog en ging de groep naar Wildpark Granat, een afgerasterd gebied van vele hectaren met honderden damherten, edelherten, pater Davids herten, moeflons, lynxen, struisvogels, kangoeroes en nog veel meer. Ook nog heel mooie kooivogels, maar die zijn maar niet opgeteld bij de waarnemingen. Een deelnemer verzuchtte dat het nu geen competitie was wie de meeste vogels heeft gezien en dat beviel wel. Uit het bos kwamen de kletterende geluiden van om de gratie van hindes vechtende en burlende bokken.

Geluncht in de buitenlucht, wat is dat heerlijk met om voer bedelende herten op afstand. De vorig jaar veel waargenomen Gele Kwikken lieten het nu afweten. Via een omweg terug naar het hotel en daar waren de twee achterblijvers: “wij hebben ons niet verveeld, bij de conditorei genoten van koffie met gebak; voor het tweede jaar voelen wij ons thuis in dit gezelschap, ondanks onze oudersdomsbeperkingen”. Met zijn allen weer een rondje rond de kerk gemaakt en met veel succes. De vorig jaar gespotte Groene Specht meldde zich weer en als toetje van de dag kwam zelfs een Zwarte Roodstaart vrouw in beeld. Leuk was de ontmoeting met een wandelaar op een stil landweggetje: vogelaars uit Holland? Daar zijn toch veel meer vogels te zien? En wij natuurlijk vertellen dat we hier waren voor de interessante omgeving en de rust. Hij snapte er niets van: je zit hier in het Ruhrgebied! De gehele dag werden ongeveer 37 vogelsoorten gespot. Tijdens het diner werd soms lacherig, soms zwaar gediscussieerd over problemen des levens in het algemeen en het belang van dit soort excursies in het bijzonder. Reken maar dat ze er volgend jaar weer bij zijn, maar eerst gaan we morgen weer leuke dingen doen.

Vrijdag 23 oktober 2009

Wat is het weer ons toch goed gezind: temperaturen tot ruim 15°, weinig wind: mijn liefje (volgens Elsje: mijn krengetje), wat wil je nog meer. Dan maak je graag een wandeling langs de kerk, via de sluis naar de overkant en weer terug. De Zwarte Roodstaart liet zich weer zien. Er kwam iets langs: geen  wit, geen rood, geen zwart te bekennen: het was de Groene Specht die weer van zijn in leven zijn liet blijken. Allerlei klein gespuis liet ons zoeken, maar vinden: ho maar.

IJsvogels moeten er ook zijn in deze biotoop van een snel stromend watertje met veel overhangende begroeiing, maar waar? De fitjaf werd gezien, maar ook na enige discussie konden we het er niet over eens worden of het een Tjiftjaf of een Fitis was. Hoewel dat geen kruisje op de lijst opleverde, kon de dag niet nog mooier beginnen. Broodjes gehaald voor tussen de middag en dan instappen voor een bezoek aan het Natur Information Zentrum, oneerbiedig het aquarium genoemd, en het Schlosz in Raesfeld. Kleine pech: het Zentrum was wegens een activiteit elders vandaag gesloten. Dat moest natuurlijk worden goedgemaakt op het terras van het kasteel: koffie of cappuccino met gebak.

Geen gewoon gebak, nee: heel groot, heel veel slagroom en heel lekker. En de Zwarte Zwanen bij de slotgracht keken toe en zagen dat het goed was. Op de terugweg naar de auto zagen we een afwateringsslootje met zeer helder water waarin kleine visjes rondzwommen. Geen overhangende takjes, wel veel mensen. Dus geen IJsvogel te zien. Op naar een uitkijkpost bij een meer in een militair “Spergebiet”. Diverse soorten eenden, Aalscholvers, Witte en Blauwe Reigers, maar geen Dodaars. Tenminste: niet direct, maar even later wel: twee stuks. Daarna naar de Silbeersee, meren waar zand wordt gewonnen: honderden meters strand rond kunstmatige meren, maar ook begroeiing met van die oogstrelende herfstkleuren. De dag was bijna om, maar de laatste avond van deze excursie moest nog komen. De laatste avond? Echt waar? Waar blijft de tijd. Tijd niet alleen om samen de dag door te brengen, maar ook om samen bij heerlijk avondeten na te praten over alles wat is beleefd: veel plezier, veel anecdotes, niet zo veel vogels, maar bovenal genoten. Vandaag genoten van 38 vogelsoorten, maar vooral genoten van een paar dagen rustige vogelexcursies, samen met anderen, samen herinneringen opgehaald, samen gelachen. Nog even niet aan morgen denken. Dan gaan we naar huis. Graag naar huis, maar iets later had best gemogen.

Nog even een foto met zijn allen er op. Als herinnering tot het volgend jaar.

Zaterdag 24 oktober 2009

Het ontbijt werd zoals iedere keer gezamenlijk genoten. Heerlijke broodjes, gekookt of spiegel- of roerei, allerlei vleeswaren, van alles en nog wat. Maar het afscheid kwam. Eerst nog even langs de kerk. Nog even die hoge boom vol met Houtduiven zien. Alleen nu niet, geen Houtduif te zien. Wel een stip bovenaan. Telescoop er op en een fraai toetje werd zichtbaar: de Grote Lijster. De terugreis kon worden aanvaard, langs fraaie dreven vol herfstpracht. Halverwege kwam de regen, eerst wat fijn gespetter, later echte regen. In Nederland was de herfst nog niet zo ver gekleurd. Een paar dagen Hohe Mark, het is nu echt voorbij.