De ganzenjacht van begin 2014 was met 9 verschillende soorten een groot succes. Met een ‘volgende keer op naar 10 soorten’ had het gezelschap toen aan het eind van de middag afscheid genomen. Zou het inderdaad mogelijk zijn het aantal te overtreffen en wat zou dan de beste tijd van het jaar zijn’ vroegen Wouter en Michel zich begin 2015 af. Na het bestuderen van de nodige naslagwerken stond vast dat het voorjaar, zomer en herfst afvielen. De winter blijft met de nodige ganzen die de voorkeur aan Nederland boven het hoge Noorden geven, de beste tijd van het jaar. Ze moesten de knoop nu doorhakken anders zou het niet in het excursieprogramma passen. Misschien is Sinterklaas ons wel goed gezind, opperde Michel en zo werd het 6 december.

’s Ochtends om 8 uur hadden zich 9 jagers, bepakt met verrekijkers en telescopen, verzameld bij het station Bussum Zuid. En Sinterklaas leek inderdaad een presentje te hebben achtergelaten. Bij Fort Kijkuit was een Ross’ gans gesignaleerd, een kleine sneeuwgans die maar zelden Nederland aandoet. Goedgemutst ging het gezelschap op stap, benieuwd of de Ross gans er nog zat. Bij Fort Kijkuit heerste een serene rust. Op de weilanden lagen zo hier en daar wel wat ganzen. Deze leken, behalve een paar nijlgansen die liepen te paraderen, nog in diepe rust. Geen Ross gans te bekennen, wel de grauwe gans en kolgans. In de verte klonk getrompetter en ja hoor daar kwam een groep grote Canadese ganzen aan met in hun kielzog een vreemdeling. Zou dit dan de Ross Gans zijn. Het groepje landde verderop in het weiland en de vreemde gans bleek een Indische gans te zijn. Een exoot maar wel een die het ANWB-vogelboek met foto heeft gehaald en dat kan de Ross gans niet zeggen.

Een beetje teleurgesteld en tegelijk al vijf soorten rijker ging de jacht verder in het oude land van Strijen. Onderweg wisten we ons in te houden en de buffelkopeend die al jaren de vijvers bij Barendrecht frequenteert, niet te vereren met een bezoek. Wel lieten we ons verleiden door een wilde zwaan. Deze had het gezelschap van een groepje knobbelzwanen opgezocht. Op de oever van de vijver hipte een grote gele kwikstaart. Wat je al niet in een parkachtig landschap tegen kunt komen.

Het oude land van Strijen lijkt wel een ganzenparadijs. Overal groepen en groepjes grauwe, kol, Canadese en brandganzen. Bij het kartcircuit moesten we even stoppen om een paar karters voor te laten gaan en zagen we prompt een paar zwaanganzen en een eindje verderop nog een paartje. Paartje is eigenlijk niet helemaal het juist woord. Zwaanganzen zijn fors uit de kluiten gewassen beesten. Nest als de Indische gans een exoot, maar wel een die in Nederland incidenteel schijnt te broeden.

Met de brandgans en de zwaangans staat de teller op 7. Vol goede moed reden we verder naar de plek waar begin dit jaar met een excursie dwerggazen waren gezien en deze blijken net als vele andere trekvogels enorm trouw. Waarom op zoek naar een andere plek als het ergens goed toeven is. Nagenoeg op dezelfde plek troffen we een groepje van ongeveer 10 dwergganzen. De gele oogring was lastig te onderscheiden in de stormachtige wind, verder waren het onmiskenbaar dwergganzen. Met 10 exemplaren moet het nagenoeg de volledige Zweedse populatie zijn, die de afgelopen jaren is gedecimeerd.

Nu de rietgans nog en we zouden bijna op recordkoers liggen. Het gebied achter oud Beijerland richting de Korendijkse slikken, lag er troosteloos en verlaten bij. Geen voedsel voor de rietgans die zich dan ook niet liet zien. Wel een mooie vogelkijkhut bij de Korendijkse slikken waar je achter glas naar het Hollands Diep kunt kijken en een goede plek voor krijgsberaad.

Stoppen we de jacht, proberen we de Ross gans nog een keer, gaan we verder richting zee op zoek naar de rotgans. Tal van alternatieven werden op tafel gelegd. Misschien was er de meeste kans bij Hardinxveld-Giessendam. Daar was een kleine Canadese gans gesignaleerd en dan konden we daarna nog voor donker bij Fort Kijkuit zijn. Ingeklemd tussen snelweg, bebouwing en Betuwelijn ligt een smal strookje grasland, waar veel ganzen zich hadden verzameld. Speurend over de weilanden hadden we al snel prijs. Met de nijlgans, Indische gans en zwaangans waren we al op de exotische toer. Nu hadden we helemaal prijs met een brandgans en Canadese gans die vol trots naar hun 2 kinderen keken. Het waren letterlijk kleine Canadese brandgansjes met de kop van de brandgans en de bruinige borst van de Canadese. De dag kon helemaal niet meer stuk toen Yvonne een eind verderop een groepje rietganzen ontdekte in het gras. Hiermee was de tien vol en kon de jury zich terugtrekken. Was het record verbroken of telden alle exoten niet even zwaar mee. De nijlgans is eigenlijk een eend en een hybride Canadese brandgans zou ook wel eens afgekeurd kunnen worden. Inmiddels aan het eind van dit verslag heb ik Wouter en Michel naar de uitslag gevraagd. Zij hebben na ampel beraad, rekening houdend met de weersomstandigheden, het in vergelijking met de vorige jacht weinig aantal kilometers en wat andere plussen en minnen deze ganzenjacht beoordeeld met 9,3,dat over de uitslag niet kan worden gecorrespondeerd en dat de ganzenjacht op het excursieprogramma blijft staan.

 

Tekst: Wobbe Klijlstra

Foto: Oscar en Jolande Balm (Ross'gans, Horstermeer, 5 december 2015)