De studieavond over ganzen heeft de belangstelling voor ‘onze ganzen’ duidelijk aangewakkerd. Ruim 20 mensen lieten zich niet in de luren leggen door het weer en stonden paraat. Goed gehumeurd, verrekijkers en telescopen paraat verliet een colonne van 6 auto’s Bussum. Richting Flevoland hadden we al snel de eerste soorten te pakken.

De grauwe gans en kolgans zijn zekerheidjes, die zouden aan het eind van de dag zeker niet missen. Maar zouden we de 10 soorten halen? 10 verschillende soorten ganzen op 1 dag, zeker een ambitieus doel.

De zuidwester storm maakte dat Noord Nederland snel in zicht kwam. De teller bleef op 2 staan. De nijlgans en grote Canadese gans lieten zich niet zien. Een kleine tegenvaller, want wisten de Friezen in het gezelschap te vertellen. De Canadezen hebben zich al 60 jaar niet meer laten zien. En in Friesland heb je wel het Prinses Margrietkanaal en geen Nijl.

De eerste tussenstop in de kop van de Noordoostpolder maakte een hoop goed. Een redelijk grote groep rietganzen had de reis naar de toendra nog even uitgesteld. Leuk, zo’n groep tussen kol- en grauwe ganzen. De kop, nek en snavel duidelijk anders, precies zoals we een week eerder geleerd hadden.

Onderweg had Nico de Haan in vroege vogels verteld dat ganzen over een geweldig geheugen beschikken en de plekjes met smakelijk gras altijd weten terug te vinden. Als Nico gelijk heeft, dan zien we vandaag de kleine rietgans, tenminste als wij de plek nog weten terug te vinden. Kort nadat we Friesland waren ingetrokken bleek dat de Friezen de grenzen open hebben gesteld voor de Nijlgans en de Grote Canadese gans. Het was nog vroeg en de teller stond al op 6, want inmiddels hadden we de eerste grote groepen met brandganzen ook gezien. Wie er nog aan twijfelde kreeg nu het bewijs. De brandganzen en daarna de kolganzen zijn het best vertegenwoordigd in Nederland.

Tussen al die duizenden brandganzen geen enkele roodhalsgans. We hebben ze in ieder geval gemist. Het weer zal zeker mee hebben gespeeld. Alle wind en regen zorgde er voor dat alle vogels er grijs en grauw uitzagen.

Verheugd waren we toen we zagen dat Nico gelijk had. Dat gunnen we hem natuurlijk sowieso. Voor ons belangrijker, de kleine rietganzen zaten in hun weiland. Niet 10, niet 50, ruim 200; grijsblauwe rug en ja hoor roze poten onmiskenbaar kleine rietganzen. We maakten ons klein tussen de auto’s, uit de wind, zodat we toch de rietganzen met de telescopen konden bestuderen. Het zal zeker weer een jaar duren voordat ze weer in Nederland zijn.

Op naar de polder bij Workum, waar naast duizenden brandganzen een grote groep goudplevieren de elementen trotseerden. De excursieleiders hadden onderweg aangegeven dat alleen ganzen werden ondersteund tijdens deze excursie.  Dit verslag sluit daar bij aan, maar voor goudplevieren maak ik graag een uitzondering.

De weg door de polder eindigt bij het IJsselmeer, die zich nu vooral leek te gedragen als Zuiderzee, met  golven beukend op de kust.  Aan de andere kant van de dijk was het beter toeven en tot onze grote verbazing zagen we een kleine Canadese gans tussen een groepje brandganzen. Zelfde formaat maar onmiskenbaar een kleine Canadese gans. Tot een week terug wisten we bij wijze van spreken niet van het bestaan af en nu kregen we er zo maar een in de schoot geworpen.

Nog 2 te gaan. De teller van 10 kwam in zicht. De rotganzen brachten de teller op 9. Ook hier redelijk grote groepen, maar onbegonnen werk om door de natte en beslagen ramen de zwarte en witbuiken te halen.

In Noord Holland stond geen gans maar een steltloper als eerste op het programma. Een bijzondere dwaalgast die het al enkele maanden naar zijn zin heeft. De kleine geelpootruiter gaf ‘waar voor ons geld’ en liet zich goed zien.  Op naar de laatste halte. Bij Petten hadden we kans op de dwerggans. We hebben het gebied doorkruist, scheel gekeken om een de kolgans te veranderen in een dwerggans. Bij 9 was de koek op. Jammer, zeker niet. Ieder weldenkend mens zou deze dag hebben aangegrepen om lekker uit te slapen, binnen te zitten, naar het schaatsen kijken en wat je verder doet op een troosteloze zondag. Wij zitten thuis met rode koontjes, na te genieten van een ganzenjacht met een 9 op een schaal van 10.

Wobbe Kijlstra