De verrassingen zijn de wereld nog niet uit, dacht ik bij het lezen van Nieuwsbrief 144 waarin de VWG werd uitgenodigd voor een vaartocht op het IJ-meer. Zondagavond 15 juni was het zover en stond de schipper van De Lis ons (25 leden van de VWG) samen met haar maat enthousiast op te wachten. Ze had een mooie tocht uitgestippeld van Muiden langs de kust richting Durgerdam en dan via Pampus en de eilandjes de Drost, Warenar en Hooft weer terug.
De Groene Draeck was net teruggekeerd. Prinses Beatrix had de route verkend en met deze Koninklijke goedkeuring trokken we de haven uit. Nieuwsgierig wat het ons zou brengen. Net voorbij het Muiderslot kregen de verrekijkers het druk. Tientallen krooneenden dobberden op het water in de luwte van de dijk, veelal in de rui maar met de onmiskenbare rode snavels, schitterend in het licht.
De tocht ging verder langs de kust en de schipper vertelde over de geschiedenis van de tjalk en waar de naam De Lis voor stond. Lis, vertelde ze, was de afkorting van Land in Strijd. Voor de afsluiting van de Zuiderzee moet je vanaf het water voortdurend het beeld hebben gehad van Land in Strijd met het water. Ook nu merk je eenmaal buitengaats gelijk de kracht van de wind. De strijd is inmiddels wel beslecht. Voor IJburg veel opspoten land, klaar om bebouwd te worden en dan IJburg zelf; een betonnen muur voor degene die nog twijfelt wie de strijd heeft gewonnen.
De noordenwind zorgde ervoor dat de vogels hun heil elders hadden gezocht. Richting Durgerdam werd het anders. Een kolonie kleine mantelmeeuwen zorgde voor veel vertier. Toen we de gele poten hadden gezien wisten we het zeker. Tussen de mantelmeeuwen hadden lepelaars hun intrek genomen. Meestal zie je ze met twee poten op de grond lepelend in het water. Nu zagen we dat het ware evenwichtskunstenaars zijn, die zelfs op kleine takjes kunnen blijven staan.
Vanaf het water kregen we het op een presenteerblaadje aangeboden en het tableau was nog niet compleet. Waren het kokmeeuwen of zwartkopmeeuwen. Het waren allebei en we gingen er eens goed voor zitten. Dit was de kans ze te vergelijken. Rood versus bloedrood, grijszwart versus zwart en vaalwit versus wit. Na even oefenen haalde iedereen er de zwartkopmeeuwen uit.
Op naar Pampus. Onderweg konden we onder het genot van een kop koffie even bijkomen van deze spoedcursus meeuwen. De zon zocht de kim op. Voorzover je dat nog niet gedaan had, was het nu wel tijd om een jas aan te trekken. Bij de eilandjes Warenar en Hooft zocht een zwartkop naar podium. Zijn gezang schalde over het water. Het is te hopen dat het niet niets was.
En toen zagen we de krooneenden al weer en naderde het einde van de tocht. Wouter bedankte met een boek (over vogels) de schipper voor deze speciale tocht. Een unieke ervaring op zo maar een zondagavond.
Wobbe Kijlstra