Was op 6 april j.l. de kroon van de excursie de Krooneend, vandaag 4 mei hebben we deze prachtige eend wel even kunnen zien, maar de grutto’s stalen toch de show. Hun geluiden/alarmroepen voerden gedurende de hele excursie letterlijk de boventoon. Prachtig was iedere keer weer hun brede, witte vleugelstreep te zien bij het dalen en stijgen.

Een groepje van twaalf VWG leden stond om 07.00u. klaar op het parkeerterrein in Bussum-Zuid. Ja, vroeg opstaan is bij “daglicht” minder moeilijk dan in de donkere dagen, maar toch &helip;.

Voor vertrek kregen we van excursieleiders Antje van Slooten en Peter Jansen helder info over het te bezoeken gebied. Antje vertelde dat men van het ingeklonken veengebied landbouwgrond had willen maken, maar dat gaf problemen. Dijken werden eromheen gelegd, maar dijkdoorbraken zorgden weer voor veel water in het gebied. Zo ontstonden o.a. wieden; grote plassen. Dit was gunstig voor de vogelwereld en de vegetatie. Naast de weelderige bermen van fluitenkruid en het gele koolzaad zagen we vele soorten eenden: Kluten, bergeenden, slobeenden, krakeenden, zomertaling, krooneend, kleine kuifeenden, futen.

Van de weidevogels scoorden we o.a de grutto, tureluur, kievit, kleine plevier en na enig turen de gele kwikstaart en de tapuit

In het wuivende riet werd de rietgors meerdere malen gesignaleerd, maar ook de blauwborst werd 2 x duidelijk waargenomen en wat verscholen in het riet de rietzanger.

Grutto en tureluur stonden in de Volgermeerpolder keurig naast elkaar

Zwaluwen op een hek en de zojuist aangekomen gierzwaluw zagen we ook. Dan waren er uiteraard nog de talrijke grauwe ganzen en brandganzen. Om niet tegen het licht in te kijken, schoven we een stukje op. We hadden toen zicht op een kunstmatig eilandje met een grote meeuwenkolonie.

Het ging erom of we hier de zwarte kopmeeuwen konden zien. En ja hoor …. het lukte al snel om ze tussen de vele kokmeeuwen te ontdekken. Prachtig zichtbaar was hun bloedrode snavel en poten en hun grote zwarte kopkap. Peter wees ons nog op 2 gebroederlijk naast elkaar staande mantelmeeuwen.

Hierna reden we via pittoreske lintdorpjes naar de Volgermeerpolder dichtbij Broek in Waterland. Peter vertelde dat in dit gebied ten noorden van Amsterdam jarenlang giftig vuil is gestort. De zwaar giftige grond is niet afgegraven, maar men heeft het afgedekt met folie en zand en daarop is nieuwe schone grond gestort van een meter dik.

Het gebied bestaat nu uit ondiepe plassen die veel vogels aantrekken Kortom: een eldorado voor vogelaars. En dat werd door de groep ervaren door het zien, maar vooral horen van de regenwulp. Deze liet zijn snelle staccato roep meerdere malen duidelijk beluisteren.

Even later vloog boven ons hoofd nog een mooi gekleurde bruine kiekendief (vrouw). De laatste bijzondere waarneming van die dag was de grasmus. Bij het begin van de wandeling bij de Volgermeerpolder hadden we deze ook al duidelijk gezien, net op een kaal stukje van een loofboom. Nu konden we hem bijna weer op dezelfde plek spotten.

Rest alleen nog maar te zeggen dat het een prachtdag was, dankzij de dragers van de “zware” VWG telescopen en Antje en Peter die ons hebben laten genieten van deze bijzondere vogelplekken.

Verslag en foto's: Kitty Dehue