Het gaat niet goed met de Grutto in Nederland. Gelukkig vormt de Eempolder een uitzondering dankzij het beheer van Jan Roodhart van Natuurmonumenten. Caspar Huurdeman stuurde een aantal mooie foto's in en er verscheen een artikel in de NRC. Alle reden om de Grutto te benoemen tot soort van de maand.

Er is veel discussie over de zin van het gericht soortenbeheer in ons land (lees ook het artikel in de NRC) maar zeker is in ieder geval dat dankzij het beheer van Natuurmonumenten het mooiste en meest vogelrijke cultuurlandschap dat ons landschap gekend heeft voorlopig behouden is gebleven in onze regio.

Als je nu bij het weidevogelreservaat van Natuurmonumenten staat, dan hoor je vanuit de weilanden een geroezemoes opstijgen van de verspreid aanwezige grutto's als van een orkest dat zijn instrumenten aan het stemmen is. Zo nu en dan is er een groepje Grutto's dat vol op het orgel gaat en al gritto-gritto te keer gaat. Soms is het tegen elkaar gericht en soms als reactie op een Buizerd of Kiekendief. Het zijn dan altijd de Kieviten die hier als eerste op reageren. Ze zijn lichter gebouwd dan de Grutto en binnen de kortste keren zijn ze op gelijke hoogte met de roofvogel waar al snel een wolk van 10-tallen kieviten luid alarmerend om heen buitelt. Sommige lokale Buizerds laten zich hier echter niet door verjagen en gaan midden in het reservaat bidden, duidelijk op zoek naar rondlopende kuikens.
Grutto's attaqeren vooral de laagvliegende roofvogels en grondpredatoren. Vorige week zag ik een meerkoet achter een hermelijn aan rennen, wat op zich al apart gezicht was maar het werd nog spectaculairder. De hermelijn schudde de meerkoet van zich af en rende al zigzaggend honderden meters het weidevogelreservaat in met boven zich alarmerende Kieviten, Tureluurs en Grutto's. Op een gegeven moment, het was van grote afstand, ik kon het niet precies zien, leek hij iets gepakt te hebben, in ieder geval bleeft hij langere tijd op dezeflde plek. De grutto's die tot dan toe in de lucht hadden gehangen gingen tot op enkele meters van de hermelijn zitten. En steeds meer Grutto's kwamen erbij tot ik 70 exemplaren telde die als een dreigende mob om de hermelijn heenstonden. De Tureluurs deden ook een beetje mee, maar de Kieviten hielden ruim afstand. Het is bekend dat Grutto's massaal afkomen op predatoren maar op zo indrukwekkende manier had ik het nog nooit gezien.

De foto's van Caspar Huurdeman laten zien dat de Grutto's onderling niet altijd zachtzinnig zijn. Caspar schrijft "Of het een poging tot paring was weet ik niet zeker. Ik had het idee, dat er een grutto paartje liep, met 2 jongen. Een 3e grutto besprong het vrouwtje en kilde haar bijna."

Dirk Prop
Foto's Caspar Huurdeman