In 2018 heeft de zeearend zich gevestigd op de Dode Hond in het Eemmeer. Het eiland ligt in ons werkgebied dus we mogen dit ‘onze’ zeearend noemen. De eerste jaren was het paar zeer succesvol: het bracht in 2018, 2019, 2020 een jong groot en in 2021 zelfs twee. In 2022 stagneerde deze reeks en is er geen jong uitgevlogen. De territoriale arend werd wel regelmatig boven het eiland gesignaleerd . In dat jaar is er door ons geen inspectie uitgevoerd zodat er verder geen details bekend zijn. In het vroege voorjaar van 2023 was een paar weer baltsend te zien boven het nest en tot in mei zagen we ook aanvoer van prooien, waaronder meerkoet en zelfs een volwassen haas.
Vooral Iwan Vermeij en Buddy van Nieuwenhoven hebben veel waarnemingen gedaan.
Alle reden dus om dit jaar weer een nestcontrole uit te voeren en de jongen zo mogelijk te ringen. Op 3 juni 2023 zijn we naar het eiland gevaren in een gezamenlijke operatie van de beheerders van Staatsbosbeheer, de werkgroep Zeearend en onze vogelwerkgroep. Blakend in de zon ligt het eiland er mooi bij als we met het jacht van Iwan aan komen varen. Eenmaal aangemeerd noodt het gebied voor gewone bezoekers niet echt uit voor een recreatieve wandeling. Voorheen werd de ringdijk jaarlijks gemaaid zodat je een rondje op het eiland kon lopen. Sinds de komst van de arend gebeurt dit niet meer, zodat de dijk overwoekerd is met bramen en brandnetels, tot genoegen van de talrijke tuinfluiters en nachtegalen.
Met uitzondering van de oostpunt is het verboden om het gebied te betreden. De dichte vegetatie , de ontelbare steekmuggen en teken in allerlei soorten en maten zorgen voor een veredere, natuurlijke bescherming. Wij hebben ditmaal toestemming en zijn voorbereid op de natuurlijke ontberingen. We smeren ons in met Deet, trekken onze waadpakken aan en gaan op pad.
Vanaf de wal is het nest met een telescoop zichtbaar maar eenmaal op het eiland ontnemen de boomkruinen het zicht erop. Buddy kan ons vanaf de oever van de Eempolder gelukkig enige richtinggevende aanwijzingen doorsturen zodat we uiteindelijk onder de wilg staan waarin het reusachtige nest op ca 23 meter hoogte is gebouwd. Het eerste doel is bereikt, maar we missen de kring van witte uitwerpselen die je rond de boom zou verwachten als er jongen in het nest zitten. Geen goed teken dus. Ook zien we geen zeearend.
Buddy geeft echter vanaf het vasteland aan ons door dat er een zeearend boven het eiland vliegt, die blijkbaar door het bladerdek voor ons onzichtbaar is. Voor een nadere inspectie pakt Rinus Jansen zijn klimuitrusting om in de boom naast de nestboom te klimmen. Na een klimpartij van 25 meter ziet hij de inhoud van de nestkom en deze is… leeg.
Tsja, geen resultaat is ook resultaat maar het is natuurlijk jammer dat het broedsel voor het tweede jaar op rij mislukt is. Bedenkelijk is dat er slechts één arend boven het eiland vliegt. Zou er een partner gesneuveld zijn? In 2022 zijn vlakbij langs de A27 windmolens gebouwd. Zeearenden hebben al een jarenlange ervaring met windmolens op de Eemmeerdijk maar niet met de nieuwe reuzen van 220 meter. Het blijft speculatief want er zijn natuurlijk ook andere oorzaken van het mislukte broedsel mogelijk. We verwachten en hopen dat de vogels in 2024 opnieuw het eiland gaan broeden, en ook in de buurt van de Vijfhoek worden regelmatig zeearenden gezien, dus ondanks twee mislukte jaren is er alle reden om de toekomst van ‘onze’ arenden optimistisch tegemoet te zien.
Dirk Prop